Co to jest wywiad historii mówionej?:
Wywiad ustny to rozmowa prowadzona wirtualnie lub osobiście pomiędzy badaczem a osobą wybraną ze względu na jego wiedzę na dany temat. Osoba przeprowadzająca wywiad może posiadać wiedzę na dany temat z pierwszej ręki, ponieważ przeżyła dane wydarzenie, była jego świadkiem lub o nim relacjonowała. Na przykład badacz zainteresowany racjonowaniem żywności podczas II wojny światowej może przeprowadzić wywiad z osobą, której rodzina kupowała w tym czasie żywność za kupony reglamentacyjne. Jest to wywiad oparty na głównym źródle, często nazywany „historią mówioną” lub „narracją pierwszoosobową”.
Czasami rozmówcą jest osoba posiadająca znaczną wiedzę na dany temat, ale nie doświadczyła tego na własnej skórze, np. historyk II wojny światowej specjalizujący się w racjonowaniu żywności. Byłby to wywiad ze źródłem wtórnym.
Historycy NIE przeprowadzają wywiadów ze źródłami wtórnymi. Zbierając informacje i tworząc swój projekt NHD, jesteś historykiem. Dlatego powinieneś NIE przeprowadzić dodatkowe wywiady.
Dlaczego wywiady ze źródłem pierwotnym są lepsze od wywiadów ze źródłem wtórnym?
Centralnym elementem projektu National History Day® jest twój analiza. Chociaż uczeni (lub inni autorzy źródeł wtórnych) dostarczają istotnych informacji, to, co powiedzieliby Ci w wywiadzie, prawie na pewno byłoby dostępne w ich pracy pisemnej – zarówno opartej na faktach, jak i interpretacyjnej. Co więcej, Twoim celem nie jest analiza perspektyw uczonych. Twoim celem jest analiza doświadczeń i perspektyw osób, które przeżyły dane wydarzenie z pierwszej ręki. Wywiady mają przedstawiać właśnie te perspektywy i historie.
Udzielać wywiadu czy nie udzielać wywiadu:
Ustaliliśmy już, że powinieneś NIE przeprowadzić wywiady ze źródłami wtórnymi. Wywiady są NIE wymagane dla projektu NHD i niekoniecznie go wzmocnią! W rzeczywistości obejmuje to wywiady (zwłaszcza te ze źródeł wtórnych), które dostarczają informacji, do których możesz uzyskać dostęp gdzie indziej zmniejszenie jakość projektu, sprawiając wrażenie, że nie czytałeś wystarczająco szeroko, aby znaleźć informacje w istniejących publikacjach naukowych.
Aby uzyskać więcej informacji na temat wywiadów ze źródłami pierwotnymi i wtórnymi, obejrzyj ten film:
Starannie dobrane i dobrze wkomponowane Główne źródło wywiady mogą poprawić analizę projektu, a tym samym jego jakość. Aby podjąć decyzję o przeprowadzeniu lub nie wywiad ze źródłem pierwotnym, wykonaj następujące kroki:
1. Uzupełnij swoje badania w tle korzystanie z wtórnych książek, artykułów i renomowanych źródeł internetowych, aby uzyskać wszechstronne zrozumienie kontekstu historycznego i szczegółów rzeczywistego wydarzenia. Więcej informacji na temat każdego z nich można znaleźć na stronie Strona z poradami NHD.
2. Określ, jakie główne źródła są dla Ciebie dostępne. Kilka przykładów to artykuły prasowe, klipy wideo i wpisy do pamiętnika. Innym rodzajem są wywiady/narracje pierwszoosobowe/historie mówione. Do niedawna znalezienie ich w Internecie było niezwykle trudne. Jednak w ciągu ostatnich kilku lat zdigitalizowano tysiące takich dokumentów. Link do kilku przykładów znajduje się na dole tej strony.
Wskazówka: Aby uzyskać więcej wyników, wyszukaj oprócz terminu „wywiad” terminy „historia mówiona” i „narracja pierwszoosobowa”.
3. Po wykonaniu kroków 1 i 2, zadaj sobie pytanie, jakich informacji lub punktów widzenia nadal brakuje w twoich badaniach. Jeśli nie mogłeś znaleźć wywiadów w źródle pierwotnym w Internecie i uważasz, że można by uzyskać unikalną perspektywę lub wypełnić lukę, której nie można wypełnić w inny sposób, możesz teraz rozpocząć identyfikację potencjalnych rozmówców.
Identyfikacja i kontakt z potencjalnymi rozmówcami:
Jeżeli uznasz, że wywiad ze źródłem pierwotnym w znaczący sposób wzmocni Twój projekt (innymi słowy dostarczy informacji, których nie uzyskasz nigdzie indziej), kolejnym krokiem będzie identyfikacja potencjalnych rozmówców.
Czasami jasne jest, z kim należy się skontaktować. Na przykład, jeśli szukasz informacji o tym, jak ktoś z Twojego miasta brał udział w dużej sprawie sądowej w latach 90. XX wieku i z tą osobą można się skontaktować, może to być osoba, z którą chcesz porozmawiać. Jednak odpowiedź jest często mniej oczywista. Na przykład, jeśli badasz ruch masowy obejmujący wiele niezbadanych osób. W tego typu sytuacji możesz rozważyć skontaktowanie się z organizacją (taką jak muzeum lub dom kultury), która ma powiązania z uczestnikami.
Najczęściej Twój początkowy kontakt będzie odbywał się za pośrednictwem poczty elektronicznej. Po zlokalizowaniu prawidłowych informacji kontaktowych możesz zacząć ostrożnie tworzyć początkową notatkę.
Wskazówka: Czasami, nawet jeśli kontaktujesz się z rozmówcą, adres e-mail lub numer telefonu będzie przeznaczony dla przedstawiciela tej osoby – często jest to sekretarka lub inny administrator.
Poniżej znajdują się ważne praktyki, których należy przestrzegać podczas kontaktowania się z organizacją lub osobą (niezależnie od kontekstu):
1. Rozpocznij od oficjalnego adresu i odpowiedniego tytułu. Na przykład „Szanowna Pani Jones”.
2. Pamiętaj o poprawnej gramatyce, interpunkcji i ortografii.
3. Pamiętaj, aby wyjaśnić, czym jest NHD, temat roku (jeśli to konieczne) i charakter projektu.
4. Pokaż, że masz dogłębną wiedzę na dany temat. Możesz to zrobić, opisując, dlaczego chcesz przeprowadzić z nimi rozmowę kwalifikacyjną. Jaką perspektywę/unikalne spostrzeżenia mogą zapewnić? W jaki sposób te wkłady wzmocnią Twój projekt jako całość?
5. Jeśli kontaktujesz się bezpośrednio z rozmówcą, zapytaj o daty które przypadają co najmniej za tydzień i podają szacunkową długość wywiadu (sugestia: 20–30 minut). Ustal z wyprzedzeniem, czy istnieje różnica w strefie czasowej między Tobą a rozmówcą i podaj strefę czasową.
Przykład: „Mieszkam w Seattle i widzę, że jesteś w St. Louis. Czy jesteś dostępny między 15:30 a 17:30 czasu centralnego w środę, czwartek lub piątek następnego tygodnia (8 lutegot, 9tlub 10t)?”
6. Sprawdź swój e-mail. Poproś nauczyciela lub inną osobę dorosłą, aby to również sprawdziła.
7. Bądź bezpieczny. Skopiuj swojego nauczyciela lub rodzica/opiekuna prawnego i powiadom rozmówcę, że osoba dorosła będzie Ci towarzyszyć na rozmowie kwalifikacyjnej (jeśli osobiście) lub będzie uczestniczyć w rozmowie online.
8. Jeśli otrzymasz odpowiedź, od razu odpisz. Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, podziękuj tej osobie za poświęcony czas i rozważenie Twojego pytania. Jeśli odpowiedź brzmi „tak”, potwierdź godzinę, datę i lokalizację.
Przygotowanie do rozmowy kwalifikacyjnej
Po zaplanowaniu i potwierdzeniu nadchodzącej rozmowy kwalifikacyjnej nadszedł czas na przygotowania.
Oto najważniejsze kroki, które należy podjąć i zasady, których należy przestrzegać podczas przygotowań do rozmowy kwalifikacyjnej i jej prowadzenia:
1. Zapisz swoje pytania z wyprzedzeniem. Zastanów się, dlaczego chciałeś przeprowadzić wywiad z tą osobą i zastanów się, jakie pytania dostarczyłyby najbardziej pomocnych odpowiedzi.
Wskazówka: Zwykle są to pytania otwarte, a nie „tak” lub „nie”. Na przykład, jeśli przeprowadzasz wywiad z osobą, która odmówiła służby wojskowej ze względu na wojnę w Wietnamie, możesz poprosić ją, aby opowiedziała o swoich konkretnych motywach sprzeciwu oraz o tym, jak wyglądają one w porównaniu z motywami ich rodaków. Tego typu pytania zachęcają do osobistych i dogłębnych historii, które mogą znacznie wzmocnić Twoją analizę.
2. Pamiętaj, aby wziąć pod uwagę przydzielony czas na rozmowę kwalifikacyjną, zapisując i porządkując pytania – nie chcesz, aby podczas rozmowy kwalifikacyjnej zabrakło Ci czasu, pozostawiając najważniejsze pytania bez odpowiedzi.
3. Jeśli rozmówca o to poprosi kopię pytań zadanych przed rozmową kwalifikacyjną, prosimy o ich przesłanie.
4. Poproś o pozwolenie na nagranie z wyprzedzeniem – nie chcesz, aby podczas rozmowy kwalifikacyjnej były niespodzianki i aby rozmówca powtarzał swoje wypowiedzi, gdy będziesz zapisywać jego cytaty. Wykonanie którejkolwiek z tych czynności jest brakiem szacunku i sprawi, że będziesz wyglądać na nieprzygotowanego.
5. Wybierz sprzyjającą przestrzeń do prowadzenia rozmowy kwalifikacyjnej i przy minimalnym rozproszeniu. Jeśli przeprowadzasz rozmowę kwalifikacyjną na odległość w godzinach lekcyjnych, spróbuj znaleźć ciche miejsce, w którym będziesz mógł usłyszeć rozmówcę, a on ciebie.
6. Wyślij uprzejme przypomnienie z potwierdzeniem dzień lub dwa przed planowaną rozmową kwalifikacyjną.
7. Jeśli spotykasz się osobiście, przestudiuj wskazówki i zapewnij dodatkowy czas na ruch uliczny, parkowanie, ochronę itp. Zaplanuj także przyprowadzenie ze sobą zaufanej osoby dorosłej, np. rodzica lub nauczyciela, i poinformuj rozmówcę, że będziesz to robić.
8. Przećwicz zadawanie pytań wcześniej abyś był gotowy na interakcję z rozmówcą i zadawanie mu dalszych pytań. Całkowicie dopuszczalne jest zabranie ze sobą listy pytań, ale staraj się nie czytać po prostu strony tak, jakbyś czytał listę zakupów. Twój rozmówca udostępnił Ci ten czas, więc wykorzystaj go jak najlepiej!
9. Zadzwoń lub przyjdź punktualnie na umówioną godzinę, i zakończ, kiedy obiecałeś, lub wcześniej.
10. Na zakończenie rozmowy lub wizyty podziękuj rozmówcy ustnie. Zaproponuj udostępnienie gotowego projektu po konkursie.
11. Napisz i wyślij podziękowanie notatka w ciągu 24 godzin.
12. Jeżeli rozmówca wyraził zainteresowanie widząc gotowy projekt, prześlij go po konkursie. Jeśli tworzysz wystawę, zaproponuj przesłanie jej zdjęć.
13. Wreszcie Pamiętaj: reprezentujesz zarówno swoją szkołę, jak i NHD. Daj z siebie wszystko!
Zasoby zewnętrzne dotyczące wywiadów ze źródłem pierwotnym:
Wybierz bazy danych online:
Historie mówione i wywiady w Centrum Archiwów Legislacyjnych
Stowarzyszenie Historii Mówionej (zawiera linki do ponad 50 kolekcji cyfrowych)
Historie mówione amerykańskiego West Center
Muzeum Historii i Kultury Afroamerykanów Inicjatywa Historii Mówionej
Centrum Badań nad Historią Mówioną UCLA
Wytyczne:
Wytyczne dotyczące historii mówionej Muzeum II Wojny Światowej
Przewodnik po nagranych wywiadach Biblioteki Kongresu Amerykańskiego Centrum Folklife
